Dorian Joosten
Door: doriancomperen
Blijf op de hoogte en volg Dorian
17 Mei 2012 | Nederland, Nijmegen
Jaja, de laatste paar weken hadden we zo ongeveer samen een nieuwe naam aangenomen: Dorian Joosten. Annemiek en Comperen was te moeilijk voor de Aussies, en no worries: dan maken we het toch simpeler!
De laatste week in Melbourne was nog een drukke week met observaties scoren, picto’s maken, afscheid nemen van de familie, afscheid nemen van onze begeleiders en leuke avondjes met onze huisgenoten! Op donderdag moesten we dan toch echt de sleutel gaan inleveren van ons kantoor op de uni en op zaterdagochtend vlogen we naar Tasmanië.
Aangekomen in Hobart stond onze auto al op ons te wachten. En nadat Annemiek vergat om de koppeling in te drukken bij het stoppen werd het weer tijd om te rijden in een manual car, zo gezegd, zo gedaan! De zoektocht naar ons hostel kon bijna niet misgaan, het heette namelijk de pickled frog en was compleet gif groen geverfd, handig! Op zaterdag is the Salamanca Market de highlight in Hobart. Een markt met van allerlei producten en ook de Nederlandse invloed is ook duidelijk te merken, je kon er bijvoorbeeld ook oliebollen en poffertjes eten. Tasmanië is namelijk ontdekt door een Nederlander en was voormalig bekend als Van Diemensland. Na de markt vertrokken we naar Port Arthur, een heel mooi gebied, veel mooie gebouwen die de resten vormen van een voormalige gevangenis waarin mensen onder harde hand werden opgeleid. Niet echt een vrolijke bedoeling, zeker omdat die dag dat wij er waren zoveel jaar geleden was dat een of andere gek dat terrein op is komen lopen en uit het niets behoorlijk wat mensen heeft doodgeschoten. Ook behoorlijk dubbel gevoel om daar mensen te zien trouwen.
De volgende dag om half 5 zaten we weer in de auto op weg naar Cradle Mountain National park. Onderweg mochten we genieten van een prachtige zonsopgang, een kopje koffie bij het Mc Café, prachtige natuur, een honing museum gerund door van oorsprong Nederlanders, lama’s is de wei, zelfgeplukte bramen, een super klein dorpje vol met muurschilderingen waar we een man met een lama als huisdier tegenkwamen;) en toen we het erover hadden dat we uit Nederland kwamen begon deze man spontaan ‘3 kleine kleutertjes’ te zingen. En daar waren we dan Cradle Mountain National park. Een ontzettend mooi en groot natuurgebied waar je wandelingen kan doen van een half uur, maar ook van 11 dagen.. Dus moest je voor je aan de wandeling begon jezelf inschrijven in een boek en vermelden welke walk je ging doen. Na een flinke wandeltocht rond Dove Lake en een klim van bijna 2 km, mochten we genieten van onze aardbeitjes en met het meer, de berg incl. sneeuw!, en een prachtige regenboog als uitzicht! Op de weg terug werden we nog begroet door een paar wombats, echt heel erg gaaf! Even laten weten dat we weer terug waren en weer de auto in. In het hostel kwamen we een tourgroep tegen incl. een Italiaan die in Rome woonden en reisleider was, of te wel de reis van Italië deze zomer is ook weer gepland :)!
De volgende dag mochten we uitslapen, om half 7 zaten we deze keer in de auto;) Deze dag stond Lake St. Clair op het programma (in principe het zelfde national park maar dan een andere ingang en eindpunt van de 11-daagse wandeling). Een erg mooi meer waarin platypussen leven, een vooral schattig diertje! We hebben hier een Aboriginal walk gedaan, waarin nog meer gruwelijke verhalen werden verteld over wat deze mensen allemaal hebben moeten meemaken. De volgende bestemming was Mount Field National Park, met de Horshoe falls, Russell Falls en Tall Tree walk; of te wel, watervallen, hoge bomen (ook brede bomen), glowwormen en een beetje regenwoud achtig..
Voor we terug naar Hobart gingen zijn we nog even via een sanctuary gereden waar we de Tasman Devil hebben gezien, erachter kwamen hoe de dode dieren langs de weg er levend uitzagen (Tasmanië kent weer echt ander native animals dan in de rest van Australië), en kangaroes mochten voeren!!! Echt wat een schatjes zeg! Zo leuk om te doen!
Na dag drie vroeg uit de veren waren we zo dood op dat we nog pizza hebben gegeten, om in stijl af te sluiten, en jawel om 8 uur lagen te slapen. De volgende dag weer met het vliegtuig terug naar Melbourne om onze tas in te pakken en nog een gezellig avondje met de huisgenoten te beleven. Heerlijk uiteten geweest (met uitzondering van de gebakken kwal) en daarna gezellig gaan bowlen.
En dan was toch echt het moment daar: doei Australië! Op schiphol werd ik blij verrast met het ontvangstcomité wat klaar stond. Met de verwachting dat alleen mijn ouders er zouden zijn, stonden daar toch ook echt Teun en Jolien inclusief spandoek: Super super leuk! Ik kon iedereen weer zien, mooie verhalen vertellen en het ontwenningsproces kon beginnen!
Ik kan echt terug kijken op een super mooie tijd die ik absoluut niet had willen missen!
Ik dank jullie voor het lezen van mijn verhaaltjes en voor alle reacties, via deze site/mail of wat dan ook!
Liefs, Dorian
De laatste week in Melbourne was nog een drukke week met observaties scoren, picto’s maken, afscheid nemen van de familie, afscheid nemen van onze begeleiders en leuke avondjes met onze huisgenoten! Op donderdag moesten we dan toch echt de sleutel gaan inleveren van ons kantoor op de uni en op zaterdagochtend vlogen we naar Tasmanië.
Aangekomen in Hobart stond onze auto al op ons te wachten. En nadat Annemiek vergat om de koppeling in te drukken bij het stoppen werd het weer tijd om te rijden in een manual car, zo gezegd, zo gedaan! De zoektocht naar ons hostel kon bijna niet misgaan, het heette namelijk de pickled frog en was compleet gif groen geverfd, handig! Op zaterdag is the Salamanca Market de highlight in Hobart. Een markt met van allerlei producten en ook de Nederlandse invloed is ook duidelijk te merken, je kon er bijvoorbeeld ook oliebollen en poffertjes eten. Tasmanië is namelijk ontdekt door een Nederlander en was voormalig bekend als Van Diemensland. Na de markt vertrokken we naar Port Arthur, een heel mooi gebied, veel mooie gebouwen die de resten vormen van een voormalige gevangenis waarin mensen onder harde hand werden opgeleid. Niet echt een vrolijke bedoeling, zeker omdat die dag dat wij er waren zoveel jaar geleden was dat een of andere gek dat terrein op is komen lopen en uit het niets behoorlijk wat mensen heeft doodgeschoten. Ook behoorlijk dubbel gevoel om daar mensen te zien trouwen.
De volgende dag om half 5 zaten we weer in de auto op weg naar Cradle Mountain National park. Onderweg mochten we genieten van een prachtige zonsopgang, een kopje koffie bij het Mc Café, prachtige natuur, een honing museum gerund door van oorsprong Nederlanders, lama’s is de wei, zelfgeplukte bramen, een super klein dorpje vol met muurschilderingen waar we een man met een lama als huisdier tegenkwamen;) en toen we het erover hadden dat we uit Nederland kwamen begon deze man spontaan ‘3 kleine kleutertjes’ te zingen. En daar waren we dan Cradle Mountain National park. Een ontzettend mooi en groot natuurgebied waar je wandelingen kan doen van een half uur, maar ook van 11 dagen.. Dus moest je voor je aan de wandeling begon jezelf inschrijven in een boek en vermelden welke walk je ging doen. Na een flinke wandeltocht rond Dove Lake en een klim van bijna 2 km, mochten we genieten van onze aardbeitjes en met het meer, de berg incl. sneeuw!, en een prachtige regenboog als uitzicht! Op de weg terug werden we nog begroet door een paar wombats, echt heel erg gaaf! Even laten weten dat we weer terug waren en weer de auto in. In het hostel kwamen we een tourgroep tegen incl. een Italiaan die in Rome woonden en reisleider was, of te wel de reis van Italië deze zomer is ook weer gepland :)!
De volgende dag mochten we uitslapen, om half 7 zaten we deze keer in de auto;) Deze dag stond Lake St. Clair op het programma (in principe het zelfde national park maar dan een andere ingang en eindpunt van de 11-daagse wandeling). Een erg mooi meer waarin platypussen leven, een vooral schattig diertje! We hebben hier een Aboriginal walk gedaan, waarin nog meer gruwelijke verhalen werden verteld over wat deze mensen allemaal hebben moeten meemaken. De volgende bestemming was Mount Field National Park, met de Horshoe falls, Russell Falls en Tall Tree walk; of te wel, watervallen, hoge bomen (ook brede bomen), glowwormen en een beetje regenwoud achtig..
Voor we terug naar Hobart gingen zijn we nog even via een sanctuary gereden waar we de Tasman Devil hebben gezien, erachter kwamen hoe de dode dieren langs de weg er levend uitzagen (Tasmanië kent weer echt ander native animals dan in de rest van Australië), en kangaroes mochten voeren!!! Echt wat een schatjes zeg! Zo leuk om te doen!
Na dag drie vroeg uit de veren waren we zo dood op dat we nog pizza hebben gegeten, om in stijl af te sluiten, en jawel om 8 uur lagen te slapen. De volgende dag weer met het vliegtuig terug naar Melbourne om onze tas in te pakken en nog een gezellig avondje met de huisgenoten te beleven. Heerlijk uiteten geweest (met uitzondering van de gebakken kwal) en daarna gezellig gaan bowlen.
En dan was toch echt het moment daar: doei Australië! Op schiphol werd ik blij verrast met het ontvangstcomité wat klaar stond. Met de verwachting dat alleen mijn ouders er zouden zijn, stonden daar toch ook echt Teun en Jolien inclusief spandoek: Super super leuk! Ik kon iedereen weer zien, mooie verhalen vertellen en het ontwenningsproces kon beginnen!
Ik kan echt terug kijken op een super mooie tijd die ik absoluut niet had willen missen!
Ik dank jullie voor het lezen van mijn verhaaltjes en voor alle reacties, via deze site/mail of wat dan ook!
Liefs, Dorian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
