Un dia en Mendoza
Door: Dorian
Blijf op de hoogte en volg Dorian
25 November 2013 | Argentinië, Mendoza
06.30 wat is godsnaam maakt er zoveel herrie op dit tijdstip van de dag… grrr…. Ow crap, mijn wekker, buen dia! :) Opstaan, kakkerlakken speurtocht kan beginnen gevolgd door het pletten daarvan, koffie zetten en even checken of ik alles wel bij me heb.
7.15 begint de wandeltocht van 3,5km naar het ziekenhuis (of als ik om 7 uur moet beginnen, dan ga ik met de taxi;)
8.00 Rondje om al mijn collega’s even te kussen, doktersjas kan aan, schema afspreken met de hielprik prikker in welke volgorde de kinderen geprikt worden, tijd bijhouden, speeksel samples nemen in een heel strak schema (voor, 25 min na en 40 min na de hielprik). Als alle samples zijn genomen ga ik het naar het laboratorium om te centrifugeren (opnieuw rondje kussen).
Daarna (11.00) ga ik dan naar de neonatologia, de intensive care unit (NICU) voor de prematuren voor mijn proyecto madre canguro. Hier wordt even de tijd genomen voor opnieuw kussen, voor mate en wat eten. Eten is altijd aanwezig in het ziekenhuis en de mate, die ene beker moet op zijn minst 1x bij iedereen zijn geweest voor we aan het werk gaan. Eenmaal in de NICU help ik moeders om te kangaroeën met hun kindje. Dit is huid op huid contact tussen moeder en het kind, waarbij het kindje tussen de borsten van de moeder ligt. In Nederland kan dit alleen als het kindje 1 kilo of meer weegt, maar in dit ziekenhuis willen ze het al zo snel mogelijk doen, ook al is het kindje dus maar 700 gram. Moeders kunnen dan echter niet zelf het kindje in een stabiele positie leggen, dus help ik daarbij. Naast alle vragen en praktische dingen over ‘madre canguro’ zijn hier ook veel persoonlijke gesprekken wat echt een ultieme kans is om de situatie en gevoelens van de moeders te leren kennen en daarmee ook de cultuur te leren begrijpen. Heel bijzonder. Ik vul dan ook samen met de vrouwen vragenlijsten in. Sommige vrouwen kunnen niet lezen en schrijven.. en ook regelmatig komt de vraag op, waarom het kindje er eigenlijk is. Bij gebrek aan onderwijs voor de armste mensen in deze omgeving, hebben sommige vrouwen geen idee hoe conceptie mogelijk is. Er hangt dan ook wat informatie over anticonceptie op maternidad, de kraamafdeling. Te laat! In het begin vond ik dit vooral schokkend, maar nu vind ik het vooral fijn dat het voor sommige vrouwen door wat extra tijd en aandacht in ieder geval bespreekbaar is nu.
Om 15.00 ga ik weer naar de maternidad, de ‘normale’ kraamafdeling, zonder prematuren, om de exclusie criteria van het ‘stress project’ te controleren. Vervolgens worden deze vrouwen weer uitgenodigd om mee te doen met het onderzoek, vragenlijsten in gevuld. Rond uur of 6/7 is mijn dag in het ziekenhuis listo. Iedereen weer gedag kussen natuurlijk.
Supermarkt, nieuwe vragenlijsten printen, koken, eten, data invoeren, en als je geluk hebt kom je onderweg nog iemand tegen die je kent. Tijd voor een drankje is dan het minste wat je hoort te doen, en ja, is ook zeker gezellig!! :) Als ik dan nog een beetje puf over heb, trek ik met alle liefde mijn hardloopschoenen aan voor een rondje door het park. En dan nodigt mijn bed me al weer uit..
Buenas noches!
P.S. Dit keer geen foto’s, ik kan geen foto’s van het ziekenhuis op internet plaatsen.. Als je zoekt op youtube of google afbeeldingen ‘kangaroo mother care’ vind je genoeg foto’s of filmpjes waarvan je echt een goed idee kan krijgen hoe het kangaroeën eruit ziet.
7.15 begint de wandeltocht van 3,5km naar het ziekenhuis (of als ik om 7 uur moet beginnen, dan ga ik met de taxi;)
8.00 Rondje om al mijn collega’s even te kussen, doktersjas kan aan, schema afspreken met de hielprik prikker in welke volgorde de kinderen geprikt worden, tijd bijhouden, speeksel samples nemen in een heel strak schema (voor, 25 min na en 40 min na de hielprik). Als alle samples zijn genomen ga ik het naar het laboratorium om te centrifugeren (opnieuw rondje kussen).
Daarna (11.00) ga ik dan naar de neonatologia, de intensive care unit (NICU) voor de prematuren voor mijn proyecto madre canguro. Hier wordt even de tijd genomen voor opnieuw kussen, voor mate en wat eten. Eten is altijd aanwezig in het ziekenhuis en de mate, die ene beker moet op zijn minst 1x bij iedereen zijn geweest voor we aan het werk gaan. Eenmaal in de NICU help ik moeders om te kangaroeën met hun kindje. Dit is huid op huid contact tussen moeder en het kind, waarbij het kindje tussen de borsten van de moeder ligt. In Nederland kan dit alleen als het kindje 1 kilo of meer weegt, maar in dit ziekenhuis willen ze het al zo snel mogelijk doen, ook al is het kindje dus maar 700 gram. Moeders kunnen dan echter niet zelf het kindje in een stabiele positie leggen, dus help ik daarbij. Naast alle vragen en praktische dingen over ‘madre canguro’ zijn hier ook veel persoonlijke gesprekken wat echt een ultieme kans is om de situatie en gevoelens van de moeders te leren kennen en daarmee ook de cultuur te leren begrijpen. Heel bijzonder. Ik vul dan ook samen met de vrouwen vragenlijsten in. Sommige vrouwen kunnen niet lezen en schrijven.. en ook regelmatig komt de vraag op, waarom het kindje er eigenlijk is. Bij gebrek aan onderwijs voor de armste mensen in deze omgeving, hebben sommige vrouwen geen idee hoe conceptie mogelijk is. Er hangt dan ook wat informatie over anticonceptie op maternidad, de kraamafdeling. Te laat! In het begin vond ik dit vooral schokkend, maar nu vind ik het vooral fijn dat het voor sommige vrouwen door wat extra tijd en aandacht in ieder geval bespreekbaar is nu.
Om 15.00 ga ik weer naar de maternidad, de ‘normale’ kraamafdeling, zonder prematuren, om de exclusie criteria van het ‘stress project’ te controleren. Vervolgens worden deze vrouwen weer uitgenodigd om mee te doen met het onderzoek, vragenlijsten in gevuld. Rond uur of 6/7 is mijn dag in het ziekenhuis listo. Iedereen weer gedag kussen natuurlijk.
Supermarkt, nieuwe vragenlijsten printen, koken, eten, data invoeren, en als je geluk hebt kom je onderweg nog iemand tegen die je kent. Tijd voor een drankje is dan het minste wat je hoort te doen, en ja, is ook zeker gezellig!! :) Als ik dan nog een beetje puf over heb, trek ik met alle liefde mijn hardloopschoenen aan voor een rondje door het park. En dan nodigt mijn bed me al weer uit..
Buenas noches!
P.S. Dit keer geen foto’s, ik kan geen foto’s van het ziekenhuis op internet plaatsen.. Als je zoekt op youtube of google afbeeldingen ‘kangaroo mother care’ vind je genoeg foto’s of filmpjes waarvan je echt een goed idee kan krijgen hoe het kangaroeën eruit ziet.
-
25 November 2013 - 14:54
Mam En Pap:
Hoi Doortje,
Je dag is meer dan gevuld. En als je ons onlangs vertelde dat je de laatste tijd nachten hebt van drie uur slaap vanwege je onderzoek, je proposal wat je ook nog moest schrijven buiten boodschappen doen en ondertussen ook nog moet koken en wassen dan vragen we ons af waar je de energie vandaan haalt.
We hebben grote bewondering voor je!
Vele lieve groetjes van mam en pap. -
26 November 2013 - 14:57
Petra Van De Wouw:
Hoi Dorian,
Vol bewondering lees ik je verslagen.Je bent een bezige bij maar dat wisten we natuurlijk al van de Closs
Je doet daar goed werk zoals ik lees,ik begrijp niet alles van wat je schrijft over dit werk,Dit hoor ik later wel van jou zelf.
Heel vele groeten van Petra en de rest van team A -
05 December 2013 - 19:19
Kim:
Lieve Dorian!
Wat een bijzondere dingen maak jij daar toch mee. Lijkt me heel bijzonder om met deze vrouwen te mogen spreken en te horen hoe zij leven. Je maakt de verschillende leefstijlen zo wel van heel dichtbij mee. En ook mooi om ze op deze manier toch een handje te helpen. Het is wel hard werken als ik het zo lees.
Ik stuur je snel weer een berichtje. Pas goed op jezelf Do! Ik mis de gezellige kletsavondjes met jou!
Liefs en een dikke knuffel!
Kim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
